STAR WARS Część I
MROCZNE WIDMO
Niepewność ogarnęła Republikę Galaktyczną. Powstał
spór o opodatkowaniu szlaków handlowych w
systemie gwiezdnym.
Mając nadzieje, że rozwiąże sprawę blokadą
śmiercionośnych statków, chciwa Federacja
Handlowa wstrzymała wszelkie dostawy
na małą planetę Naboo.
Podczas gdy Kongres Republiki obraduje
w nieskonczoność Najwyższy Kanclerz
potajemnie wysyła dwóch Rycerzy Jedi, obrońców
pokoju i sprawiedliwości w celu rozstrzygnięcia konfliktu...
Chęć zebrania się i zorganizowania czegoś z okazji powrotu Gwiezdnych Wojen do kin, nasz fanklubowy skład wyraził już dawno. Na (nie)szczęście nie udało nam się dojść do porozumienia z władzami kina Polonez, które okazały się niezainteresowane puszczaniem Star Warsów w Skierniewicach. Niezrażeni, zgłosiliśmy się do pomocy przy organizacji specjalnego pokazu w kinie Bałtyk, które 10 lutego zostało obstawione przez połączone siły Łódzkiego Fanklubu Star Wars & Utapau. Jak wszystko wyszło w praniu? Zapraszam do skonsumowania krótkiej relacji wojennej...
Patrząc obiektywnie, na event wybrała się grupa prawie wszystkich aktywnych członków stowarzyszenia. W piątek, o godzinie dziesiątej z minutami, obładowani niczym juczne banthy, ruszyliśmy ze stacji PKP w Skierniewicach na podbój Galaktyki - prosto do Łodzi. Mając dla siebie prawie cały przedział (tylko jakiś jeden typ podróżował w tą samą stronę, ale chyba nie lubił SW), podróż minęła szybko i bezboleśnie. Skład: Thorin, Milka, Mikel, Seller oraz Szychu (mua) był nad wyraz gadatliwy i pełen energii. Choć nie czekała ich przeprawa a la konwentowe krew, pot i łzy, chwilami było równie ciężko (tj. zimno i głodno). Po dotarciu na stację Łódź Widzew, skontaktowaliśmy się z prezesem Vykkiem, który zaprowadził nas na tymczasową kwaterę, objaśniając po drodze co i jak. Baza noclegowo-wypadowa była nieco oddalona od kina, toteż niezbędnym okazało się zakupienie biletów na transport miejski. Gdy już zakupiliśmy pożądaną ilość (najpierw po jednym, potem jeszcze po trzy, a co!), udaliśmy się prosto do noclegowni. Tam rozlokowaliśmy się wygodnie i odbierając meldunek od Lorda W, ruszyliśmy po niego na przystanek (gdzie był? skąd wracał i dlaczego obudził się w Łodzi? to pozostanie zagadką), potem zaś po prowiant (z braku lepszego słowa), hm... konwentowicza ;)
Do Bałtyku (kino sieci Helios przy ulicy Narutowicza) dotarliśmy około godziny czternastej, do naszego pokazu mieliśmy więc trochę czasu. Co prawda Vykk coś tam krzyczał, że jesteśmy spóźnieni, bo chodziło o to, żeby pokazać się w strojach tym wchodzącym na wcześniejszy seans dubbingowy na małej sali, ale kto by tam go słuchał ;P Przebraliśmy się więc w pomieszczeniu służbowym i już w pełnym rynsztunku Jedi przekroczyliśmy progi kina. Na wejściu powitała nas wystawa tematycznych gadżetów pana Roberta Klimowicza (swoją drogą miły człowiek i praaawdziwy pasjonat), której poszczególne i co ciekawsze fanty zostały nam przez właściciela dokładnie pokazane i "opowiedziane". Zorientowaliśmy się też mniej więcej co jest do zrobienia, powalczyliśmy trochę na miecze świetlne w hallu ku uciesze nielicznych osób przybywających po bilety na różne seanse i ostatecznie zostaliśmy oddelegowani przez Vykka na ulicę Piotrkowską celem szerzenia gwiezdnowojennej propagandy.
Niestety, pogoda w lutym i minusowa temperatura sprzyjały jedynie odmrażaniu sobie shebse (ach, te lekkie i przewiewne szaty Jedi), więc jedyne, co udało nam się propagować to katar w nosie i narastający głód - nie samą Mocą członek Zakonu żyje. Rozdaliśmy też kilka ulotek, pogadaliśmy z ludźmi, zaliczyliśmy lans w spożywczaku i popstrykaliśmy fotki z misiem Uszatkiem. Kiedy misja została uznana za wykonaną, zmarznięci wróciliśmy do Bałtyku, poddając się po drodze debacie nad sensem życia i kultem doktora Who.. ehm, Tarkina.
Około godziny szesnastej w kinie przewijało się już coraz to więcej osób, bawiliśmy się więc w najlepsze. Wpół do piątej małą salę opuścili widzowie, był to czas na pierwszy poważny lans tego dnia. Pozowaliśmy do zdjęć, straszyliśmy dzieci, staraliśmy się machając FXami, nie wydłubać oczu tym, którzy akurat wybrali się na Big Love czy innego Alvina i Wiewiórki. Przed godziną siedemnastą ustawiły się pierwsze poważne kolejki przy kasach. To było to. Dzieciaki, niesamowita radość w oczach i dorośli, którym udzielał się nierzadko humor własnych pociech. Łodziacy przygotowali sporo atrakcji poza samym "byciem i wyglądaniem" i tak np. Roan prowadził łatwy konkurs wiedzowy z nagrodami w postaci książek. Dużym zainteresowaniem cieszyły się też wspomniana wcześniej wystawa figurek i gadżetów oraz mini-galeria obrazów poświęconych Gwiezdnym Wojnom (można było zobaczyć je już kiedyś, na Polconie 2009 w sali prelekcyjnej ŁFSW - przyp. autora).
Dosłownie piętnaście minut przed godziną osiemnastą udaliśmy się do bramek, by rozdawać okulary 3D i pomagać przy sprawdzaniu biletów. Trochę się z tym zeszło, bowiem napłynęło naprawdę dużo ludzi, co mnie osobiście bardzo cieszyło. Odbiór Star Wars w Polsce wcale nie jest taki najgorszy. Po wykonanej robocie zasiedliśmy w zarezerwowanym specjalnie dla nas rzędzie, w oczekiwaniu na rozpoczęcie seansu. Zanim jednak do głosu doszedł operator filmowy, ŁFSW znów pojawiło sie na scenie, by powitać wszystkich (by Vykk) i zademonstrować wiernie odtworzoną walkę Qui Gon & Obi Wan vs. Darth Maul (z bardzo fajnym podkładem muzycznym - nieco przerobionym na techno modłę Duel of the Fates). Nie powiem, wyglądało to zacnie.
Po walce łodziacy poprowadzili jeszcze jeden konkurs i ostatecznie do głosu doszedł Roan, który w kilku "żenujących żartach prowadzącego" opowiedział wszystkim, o czym będzie pierwszy epizod. Nie został ciepło przyjęty i nim skończył wywód, połączył się z Mocą za sprawą podstępnego Dartha Maula. Widownia nagrodziła pomysł Sitha brawami, po czym zgasły światła, na sali zapadła cisza, a napięcie wzrosło do granic możliwości.
Nie będę recenzował samego filmu, gdyż chcę tylko zdać relację z naszych wojaży, ale w telegraficznym skrócie powiem, że odbiór całości jako primo - pierwszego epizodu i drugie primo - w 3D, był przyjemny. Nie męczył widza, widać, że efekty technologii trójwymiaru nie były dodane na siłę, tylko rzetelnie popracowano nad nimi. Nie były też przesadnie nachalne. Film oglądało się dobrze, ale to chyba głównie zaleta dobrze przystosowanego ekranu i samej sali (choć mogliby bardziej podkręcić klimatyzację).
Po seansie, czyli nieco po godzinie dwudziestej, udaliśmy się do VIP roomu celem przebrania i pokaźną grupą ruszyliśmy w miasto na skromny after. W międzyczasie na ostatni pociąg pobiegli Mistrz Seller i Lord W (szkoda, że nie zostali na noc u Vykka). Sam afterek faktycznie okazał się skromny, gdyż w miejscu docelowym (knajpie Extreme) po godzinie 21 nie serwowali już ciepłego żarcia. Trochę nas to rozczarowało, gdyż - jakby nie patrzeć, był piątek, a godzina też nie straszna. Część osób zadowoliła się napojami z %Mocą%, zaś my w towarzystwie Roana i Nelani oraz trzeciego łodziaka (nie pamiętam ksywy, sorry) ruszliśmy na poszukiwania. Ostatecznie wylądowaliśmy w TelePizzy, gdzie jako tako napełnione żołądki pozwoliły nam wrócić (jeszcze wtedy) trzeźwe myślenie. Znów dołączyliśmy do głównego składu ŁFSW w Extreme, tam rozdzieliliśmy się na mniejsze grupki, by ostatecznie nocnym autobusem dotrzeć z powrotem do mieszkania Vykka. Całonocny after aftera okazał się zdecydowanie naj%moc%niejszym punktem programu, wobec czego utapauowcy mieli całą noc, by bratać się z łodziakami reprezentowanymi przez Exa, Tykę i gospodarza, prezesa, głównego Złego i Prowokatora - Vykka.
Cóż. Wygląda na to, że za nami kolejny event, warto dodać - bardzo udany, co cieszy mnie równie mocno, jak to, że znów mogliśmy współpracować z naszymi sąsiadami. Fajnie widzieć, że mimo lekkiego zastoju i ogólnej tendencji spadkowej, fanklub nadal stać na to, by wykrzesać z siebie iskrę palącą do działania. Oby więcej takich akcji, czego sobie i Wam życzę... W końcu AotC 3D już (miejmy nadzieję) niedługo.
by Szychu
